domingo, mayo 13, 2007

Celebración

La semana pasada un buen amigo de la Xunta, al felicitarme por haber conseguido cerrar la financiación de la película, me reprochó cariñosamente que no exteriorizara más alegría. “Diríase” —me dijo—, “que se alegran más los demás que tú mismo”. Sí, como prueba, la semana pasada recibí en mi casa plantas y flores por parte de gente de mi equipo (gracias Sergio, Diana, Kira, Isa… y todos los demás), como feliz "madre" que realmente he sido; y en los premios “Mestre Mateo” que se celebraron el pasado miércoles día 9, creo que fui la persona más felicitada de la noche, cual "padre" orgulloso que también era, porque —como dijo Manquiña— gané sin tan siquiera estar nominado. ¡Hasta le dedicaron un premio al equipo de LMVD! (gracias, Rosa y enhorabuena por tu galardón).

En cierto modo tenía razón mi amigo de la Xunta. Han sido casi ocho meses en los que me he cubierto con la chaqueta de productor y creo que para ser productor debes mantener la cabeza fría y no dar nada por conseguido hasta que está hecho. Quizá esa nueva faceta me ha impedido festejar como es debido tan feliz alumbramiento. Ahora ha llegado el momento de compartir las labores de producción con gente más experta y volver a enfundarme la chaqueta de director. Ya lo dije en otra ocasión: un director debe “pensar” con sus intestinos —siempre he sospechado que el centro de los sentimientos no está en el corazón sino en el vientre (el mismo donde las madres gestan a sus hijos)—. Por mi parte, se terminaron las flatulencias, estreñimientos y diarreas (según qué días), y la flora intestinal volverá a ser mecida por los cuatro vientos de las emociones, a saber: sensaciones, estímulos, impulsos e intuiciones.

Sin duda, cuando me halle de nuevo en mi papel, ése que escribí para mí al tiempo que el guión, sabré celebrar por todo lo alto el éxito que, gracias a todos los que me rodean y no me han dejado solo, hemos conseguido.

La semana que viene espero poder anunciar públicamente el inicio del rodaje. Y espero que me acompañéis, los que podáis en cuerpo y todos en alma. Seguro que entonces conseguiré exteriorizar toda la alegría que mantengo contenida en mis vísceras.

Sed felices.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Estos amigos da Xunta si que saben de celebracións, por certo non esquezas a esencia do evento, os pinchos!
Na gala dos Mestre Mateo o que mais me gustóu foi a adicatoria de Rosa, ¡¡que grandeza a desta muller!!
Tes razón niso de poñerse o buzo de cancodrilo e a digerir a ese reparto.
Un saudo a todos
Sergio Pena

Anónimo dijo...

¡Enhorabuena, Ángel! (Yo, para variar, me entero una semana después). Felicidades, a ti y a todo el equipo, de corazón. Os lo merecéis. Te lo mereces.

Un abrazo,

Lidia.

leco dijo...

Parabéns, Ángel! Telo ben merecido. É unha pequena recompensa á túa paciencia.
Bks
Tati

Anónimo dijo...

Venga Ángel. A seguir ahora hasta el final. Todos contigo.
Juan Alberto

Tom Hagen dijo...

Jejejeje, pues yo le envidio por tener ese cabezón encima de la chimenea ;)